Flamboyant, czyli letni sonet...

Chcąc pojechać do ciebie zadarłem nos w górę,
od słońca oderwałem złociste spojlery,
w karoserię wklepałem kształtnobiałą chmurkę,
koła z wiatru skręciłem na oponach letnich.

A na plaży nadmorskiej z wydmami bzdetnymi,
wielką torbę podróżną z siedmiu garści piaskiem,
o wnętrzu za głębokim, uszami oślimi,
z cnych myśli pozszywałem za jednym zamachem.

Już na koniec ukryłem w kieszeni cuchnące
(w podarunku miłosnym dla ciebie) trzy flądry:
suwak zgrzyyytnąąął! wesoło w miedzianym zachodzie,

zafurkotał wehikuł pod niebem jak gotyk.
- Heeej! Z nogami w księżycu, z bąblami na słońcu,
jadę miła do ciebie. Może trafię w końcu?